"Üzdüğün kadarını bileceksin, istediğim kadarından haberdar olacaksın. Kalbimde olanı bilmek istersen dudaklarımdan dökülene bakacaksın."
Şimdi seninle tanış olacak isek; kalbimizde olanı bulmak istiyorsak dudağımızdan dökülene bakmalıyız. Kalbimiz, geçmişimizden gelen, tapındıkça korlaşan bir sırlar mabedi. Çıkmaz sokaklarında sükutla buluştuğumuz kimsesiz bir şehir. Belki de ömrümüzü sıkıştırdığımız karanlık bir mahzen. Belki de cümbüşüne daldığımız bir pazar yeri, yok pahasına satıyoruz her şeyi. Kanunlar, tamburlar, zurnalar, tefler, davullar, kemençeler, erbaneler çalınan susmak bilmeyen bir düğün mahşeri.
Kalbinde olan dilinden dökülürken, her sözcüğü inceden inceye renklerle bezemelisin. İskarpelalarla incitmeden, kırmadan dökmeden çıkmalı dilinden her hece. Hünerli bir ustanın elinden çıkar gibi ahenge bürünmeli her duygu.
Kalbinden diline düşen alargaya çıkmalı. Uzaklaştıkça sahilden, sahili özlemeli. Her kelime, her hece suda kendi aksine tutulmalı sırılsıklam. Kalbinde olan diline döküldüğünün yüzünde mecnuna dönmeli. Çok uzun yoldan gelmiş "Aşk" ehlinin semahına düşmeli. Suskun, dilsiz, duymaz, görmez olmalı. Hesabı kitabı bilmeyen, kitabın ehline düşmeyen, her harfin tersine ayan olmalı. Diline düşen gerçek ve doğru olanla raksa tutuşup arabesk bir ahenkte son bulmalı. Kırk kapıdan geçip, kırk makamı görüp kırk tas suyla yıkanıp aşk Cem'inde bir nefese tutulmalı.
Kalbinden diline düşen, insanı insana, yaratılanı yaradana götüren yolda taşları un ufak etmeli, gönlünün yansımasını sessizliğe armağan etmeli. Sözün kısası kalbin ile dilin aynı ateşin harında yanmalı.
Pınar ANTARES
Commenti