Mecburiyetler toplamıydı hayat kimine göre. Her yanında mecburiyet sloganlarının yazılı olduğu duvarlarla çevrili bir dünya. Yer gösteren, yol gösteren, emir veren ve önerileri varmış gibi duran bu hayat nasılda hissiz oluyordu bazen. Her birimizin her yönüyle biçimlendirildiği ama biçimlendim, ben oldum algısına süreklendiği bu dünyada tüm kainatın varoluş nedenine isyan olarak kendini gören ego defosu, varoluşsal yırtık insanlar mevcut.
Kendisi dışında, kendisine küçük bir hükmetme imparatorluğu kurduğunu düşünen zavallı bilinçaltı çocuğu. Kendi saldırganlığının ve cinsel fantezilerinin müptezeli olmuş ar damarından yoksun iğreltilik. Sen olabilirsinlikler üzerine kurulu beklenti sapaklarında, gördüğü her bedenin kullanılmaya müsait olduğunu düşünen zavallı beden altı sevgi artıkları. Yüzlerine bu gerçekler haykırılmadığından kendisinden bir soy üretme telaşında olan biçare yalnızlıklar.
Kendini mecburiyetler düzeninden arındırmak isteyen ve tüm olup bitenin dışına çıkmak isteyen kimi bizler. Bize sunulan zorunluluğu aşmak için uğraştıkça kimi zaman yenildiğimiz yerden ayağa kalkan kimi bizlerin hayrına dönüyor dünya. Her alınabilirlik ve satılabilirlikler tezgahından uzaklaşan kimi bizler, kendimiz olarak varolmaya çalışıyoruz. Sevginin ve aşkın bedensel hazza feda edildiği bu kötülük şeffaflığında, halen masal kahramanları olmaya çalışan kimi bizler, sonrasında yaşadığımız her hayal yarığında tekrar isyanlara bürünüp kendi kabuğuna çekilmekteyiz. Nasıl da distopik bir dünyanın yapay üretimleri olmaya zorlanıyoruz. Edebi dünyanın en derin iç çekişleri kimi bizlere yapıştırıldı. Biz, kimi bizler elinde olanları bakıp bakıp gelmesi için ahlar çekilen yarınları özlüyoruz. Ve o büyük ego yırtığı bizler iğreti bir bakışı armağan ediyor.
Hangimiz galip çıkarız bu koca paralel yalnızlıktan bilinmez. Asıl bilmecede bu değil mi zaten.
PINAR ANTARES
18 NİSAN 2024
Comentários